Magiczne gry

Gosia Sobczuk

Mam dwanaście lat i chodzę do szóstej klasy. Na moje dwunaste urodziny rodzice wraz z moimi dziadkami kupili mi laptopa z Internetem. Bardzo się ucieszyłam i spędzałam przed laptopem cały mój wolny czas. Pewnej nocy przed całorocznym sprawdzianem z języka polskiego nie mogłam spać. Była druga w nocy i wszyscy już spali. Postanowiłam więc włączyć komputer, aby poszukać informacji, których jeszcze nie nauczyłam się na test. Coś mnie podkusiło i sprawdziłam moja pocztę elektroniczną. Zobaczyłam jedną nową wiadomość i natychmiast ją otworzyłam. Nigdy nie czytałam reklam, ale zobaczyłam napis „Gry internetowe za darmo”. Nie zdziwiłabym się za bardzo, gdybym nie zobaczyła przed tym napisem słowa „magiczne”. U dołu strony był link internetowy. Po chwili namysłu nacisnęłam na niego i szybko zamknęłam oczy na wypadek, gdyby na tej stronie znalazło się coś strasznego. W końcu była ciemna noc. Otworzyłam oczy i zobaczyłam, że jestem w restauracji. Po pomieszczeniu chodziły komputerowe postacie. Przed sobą ujrzałam przycisk „enter” i szybko go nacisnęłam. Znalazłam się w jakiejś szkole, a komputerowa nauczycielka krzyczała na uczennicę, że je chipsy na lekcji. Zwiedziłam całą fantastyczną szkołę, a następnie wyszłam na boisko. Tam uczniowie mieli w-f i równo wykonywali ćwiczenia. Poszłam dalej i zorientowałam się, że na stole pingpongowym jest jakiś guzik. Na guziku widniał napis „wyjdź”. Nacisnęłam go i szybko znalazłam się w moim pokoju. Była już siódma rano i musiałam iść się myć. W szkole czekał mnie sprawdzian, do którego w ogóle się nie przygotowałam. Na szczęście był bardzo prosty i dostałam z niego sześć.
Ta historia z Internetem dobrze mi zrobiła, ale wiadomość o magicznych grach komputerowych zniknęła z mojej skrzynki. Mam nadzieję, że nikt więcej nie dostał takiej wiadomości, a ta historia będzie tylko moim głębokim przeżyciem.