Baśń o Zębowcu

Weronika Łuszcz

Przez kilka styczniowych nocy jest pełnia. W te właśnie noce budzą się dziwne stwory. Baśniowe zjawy są duże i małe, dobre i złe, ale też niebezpieczne i spokojne. Ludzie nie wiedzą, że grozi im niebezpieczeństwo. Każde zdarzenie, które ma miejsce baśniowej nocy jest automatycznie zapisywane w książkach, których ludzka ręka nie pisze. O północy takiej właśnie nocy w pobliskim parku otworzyła się góra. A z niej wyłonił się smok-duży i groźny. Miał na imię Zębowiec. Gdy się przebudził, alarm wszczęły wrocławskie krasnoludki, których zadaniem od wieków było pilnowanie miasta. Po każdego z osobna przylatywał latający dywan. Kiedy się zebrały w podziemiach koło kamieniczek Jaś i Małgosia, zaczęły przygotowania do bitwy z Zębowcem. Założyły zbroje i wykrzyknęły walecznie:
-Krasnoludki ! Do boju. Małe jest silne! Nie damy się smokowi !
Nagle pojawił się smok. Ryczał strasznym głosem i robił przerażające miny. Krasnoludki wcale się jednak nie bały. Wtem jeden z krasnoludków zawołał:
-On chyba nie mył paszczy od 500 nocy. Ten smok ma brudne zęby! I krasnale zaczęły się śmiać. Smok zbaraniał. Otworzył paszczę i….jeszcze szybciej ją zamknął.
- Zęby mnie bolą – zawołał smok. Nie jestem zły. Pomóżcie mi!
Krasnal Ołbiniusz wpadł na świetny pomysł:
- Trzeba umyć mu paszczę! Zalecam też dietę słonecznikową, bo od chrupania kości poniszczyły mu się zęby. Ołbiniusz podyskutował ze smokiem o jego dużym problemie jamy ustnej:
-Co Ci dolega ?-zapytał ciekawy.
--Zęby mi się kruszą - jęknął Zębowiec
-Poradzimy coś na to- Ołbiniusz się uśmiechnął.
Krasnoludki zabrały się za oczyszczanie zębów smoka.
Po ukończeniu pracy były szczęśliwe, smok przestał ryczeć, noc stała się bardziej kolorowa. Nikt już nie bał się smoka ,a ten miał wielu przyjaciół. Postanowił również, że będzie podróżował i przeżywał niezapomniane przygody ze swymi nowymi kolegami. Kto do tej pory bał się smoków, już teraz wie, jak je okiełznać. A poza tym, zawsze można poprosić o pomoc wrocławskie krasnoludki!