Niezapominajka

Mela Furmaniak

Dawno, dawno temu żyła księżniczka Niezapominajka. Gdy była mała i bawiła się nad strumykiem, wiedźma zazdrosna o jej piękny wygląd, rzuciła na nią zły czar, który miał zadziałać, gdy księżniczka skończy siedemnaście lat. Żyła sobie wesoło księżniczka Niezapominajka. Rosła, aż skończyła siedemnaście lat. Tego dnia księżniczka wstała ze swego łoża z baldachimem i pomyślała: „Ach, mam już siedemnaście lat”. Nagle jakaś nieodparta siła kazała jej iść nad strumyk, nad którym czarownica rzuciła zły czar. Gdy doszła nad rzeczkę, poczuła, że zrywa się silny wiatr. Drzewa jęczały głośno, próbując oprzeć się wichurze. Księżniczka runęła na ziemię. Poczuła, że się kurczy… Nagle świat wydał się jej potwornie duży. Zza krzaków wyszła czarownica i wysyczała:
- Od dziś będziesz małą niezapominajką. Każdy, kto cię ujrzy, będzie widział kwiatek. Tylko jedna osoba na tym świecie może cię zobaczyć, ale cię nie znajdzie. Gdyby cię znalazła, zły czar pryśnie. A tego przecież nie chcemy? Czekaj sobie, czekaj, aż do swojej śmierci…Księżniczka pochyliła się nad wodą. Zamiast swojej twarzyczki zobaczyła… mały, niebieski kwiatek. Niezapominajka zapłakała. Po jej płatkach pociekły łzy…Pewnego dnia do królestwa zawitał królewicz. Szukał pięknej panny, z którą mógłby się ożenić. Niestety, rodzice Niezapominajki strudzeni rocznymi poszukiwaniami córki, nie spotkali królewicza. Lecz opiekunka księżniczki, choć pogrążona w rozpaczy, nie straciła rozumu. Poprosiła królewicza, by poszukał królewny. Ten znalazł ją nad brzegiem strumyka. Bowiem zobaczyć ją mógł tylko ten, któremu była przeznaczona…